Ktoś trzyma w dłoni kartkę z napisem "azyl" w języku angielskim.

Prawo międzynarodowe reguluje zasady udzielania azyl polityczny. Przyznanie azylu jest instytucją, która ma na celu zapewnienie ochrony osobie, która z powodu religii, rasy, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych narażona jest na prześladowanie. W tym artykule przyjrzymy się, jak międzynarodowe prawo człowieka reguluje udzielanie azylu oraz jakie są jego skutki.

Definicja azylu w prawie międzynarodowym

Azylu w prawie międzynarodowym definiuje art. 14 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. Określa on prawo każdej osoby do uzyskania azylu w innym państwie. Azylu to stan, w którym osoby uciekające przed prześladowaniem ze swojego kraju otrzymują w innym państwie ochronę, zarówno sądową, jak i faktyczną. W praktyce oznacza to, że problemy, którym uciekinierzy chcą uciec, są poważnymi przeszkodami w powrocie do ich kraju, dlatego są oni skłonni pozostać w tym nowym państwie. Aby uzyskać status azylu w państwie członkowskim, osoba ubiegająca się o azylu musi złożyć wniosek, który jest rozpatrywany przez organ administracji rządowej odpowiedzialny za wydawanie zezwoleń na pobyt. Jeśli zostanie on zaakceptowany, osobie ubiegającej się o azylu przysługuje ochrona sądowa i fizyczna, jeśli sprawy jej domniemanego prześladowania lub ucieczki badane są przez mieszkańców lub władze tego nowego państwa.

Przyznawanie azylu w świetle prawa międzynarodowego

Przyznawanie azylu jest jednym z najważniejszych aspektów międzynarodowego prawa imigracyjnego. Konwencje ustanowione przez ONZ oraz inne organizacje międzynarodowe określają, że uchodźcy mają prawo do ochrony w kraju, do którego uciekają, oraz traktowaniu zgodnie z zasadami międzynarodowymi. Przyznawanie azylu powinno opierać się na art. 14 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, który mówi, że każdy ma prawo ubiegać się o azyl i zostać objętym ochroną przed wymierzeniem kar z powodu podstępnych grzechów czy wybryków, popełnionych w jego kraju. Do tego celu przepisy międzynarodowe nakładają na państwa obowiązek udzielania azylu ludziom uciekającym do ich granic w obawie przed prześladowaniami lub pogorszeniem ich sytuacji. Prawnicy działający na arenie międzynarodowej mają również obowiązek chronić osoby ubiegające się o azyl, zapewniając im rzetelną ocenę oraz równy dostęp do opcji związanych z przyznaniem azylu.

Konwencje ONZ dotyczące azylantów

Polityka azylowa jest złożonym zagadnieniem dotyczącym udzielania formalnego lub tymczasowego schronienia dla migrantów i uchodźców poszukujących bezpieczeństwa. Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) prowadzi wiele projektów wspierających imigrantów, a ONZ przyjęła następujące konwencje dotyczące azylantów : 1951 Konwencja dotycząca statusu uchodźców oraz 1967 Protokół dotyczący statusu uchodźców. Konwencja z 1951 roku definiuje „uchodźcę” jako osobę przebywającą poza krajem pochodzenia, która ma powody sądzić, że jej życie lub bezpieczeństwo może być zagrożone w przypadku powrotu. Protokół z 1967 roku działa jako akt uzupełniający poprzednie traktaty i rozszerza definicję uchodźcy odnosi się również do poszczególnych osób, które ucierpiały w wyniku wojny lub terroru. Kara powrotu do ich kraju pochodzenia obejmuje ich wszystkich, bez względu na przyczynę ich poświęceń. W związku z tymi konwencjami, państwa członkowskie mają obowiązek udzielania ochrony wszystkim osobom opisanym w traktatach. Ponadto istnieje kilka decyzji i specjalnych mechanizmów wymuszających wprowadzenie przez państwa członkowskie praw i zobowiązań związanych z udzielaniem azylantom. Oszczędne potraktowanie uchodźców obliguje państwo do dalszej ochrony, w tym do udzielenia schronienia lub poszanowania dla ich własności podczas okresu ich tułaczego życia.

Prawa azylantów w Unii Europejskiej

Unia Europejska (UE) określa szereg praw azylantów, które mają na celu ochronę ludności prześladowanej i ochronę uchodźców. Azyl może zostać złożony zarówno na poziomie krajowym, jak i europejskim poprzez odpowiednie wnioski. Osoby ubiegające się o azyl w UE mają prawo do obiektywnego, sprawiedliwego i skutecznego rozpatrzenia swojego wniosku o ochronę. Osoba ubiegająca się o azyl w UE ma prawo do otrzymania ochrony, jeśli udowodni istnienie uzasadnionego strachu przed prześladowaniem w jego kraju pochodzenia. W tym celu UE rozszerza instytucje wsparcia, aby uchronić uchodźców przed zagrożeniami i zapewnić im stabilną przyszłość oraz dobre życie w nowym kraju. Prawa uchodźców w UE obejmują zarówno prawa gwarantowane przez ustawodawstwo Unii Europejskiej, jak i te, określane przez prawo krajowe państw członkowskich. Osoby ubiegające się o azyl w UE mają prawo do wolności od traktowania dyskryminacyjnego na podstawie ich pochodzenia, narodowości, religii lub poglądów politycznych, a także do równych praw zgodnie z prawem Unii Europejskiej. Ponadto Uchodźcy posiadają prawo do wszechstronnego wsparcia, a w szczególności do pełnego finansowania opieki zdrowotnej, opieki społecznej oraz prawa do podnoszenia poziomu wykształcenia w wybranym kraju UE. Uchodźcy w UE mają również prawo do ścigania nienawiści wobec nich i do ochrony ich prywatności. Prawa te są jednak dla nich niezwykle ważne, ponieważ mogą ochronić ich przed prześladowaniem w wybranej przez nich UE.

Azyl jako narzędzie polityki międzynarodowej

Azyl jako narzędzie polityki międzynarodowej może być stosowany w celu przyznawania osób uciekających przed perspektywą stania się ofiarami prześladowania lub zagrożeniem dla swojego życia i zdrowia. Dostęp do ubiegania się o azyl upoważnia doświadczonych Uchodźców do uzyskania on prawa do legalnego pobytu w innym państwie, co pozwala im uniknąć zarzutu nielegalnego przebywania na jego terytorium. Dzięki temu procedurze, osoby te mogą skorzystać z ochrony i pomocy udzielanej przez władze międzynarodowe, która obejmuje między innymi dostęp do usług opieki zdrowotnej, szkół, czy dróg zatrudnienia. Nadto, niektóre państwa dają uchodźcom możliwość stania się obywatelami prawa do ubiegania się o ochronę w różnych jurysdykcjach, co pozwala im uzyskać lepszy dostęp do wszystkich możliwości i usług, jakie oferują dane państwa.

Leave a Comment