Droga publiczna jest ważnym komponentem infrastruktury kraju. Każdego dnia wykorzystujemy ją do celów transportu, dostępu do usług i wielu innych celów. Jednak co to właściwie jest droga publiczna? Jak jest zdefiniowana prawnie? W tym artykule skupimy się na legalnej definicji drogi publicznej, omówimy jej składniki i przyjrzymy się, jak może być wykorzystywana.
Definicja drogi publicznej
Droga publiczna to formalnie zdefiniowane pojęcie dotyczące ukształtowania przestrzeni publicznej. W jej ramach zawarte są drogi, ulica, a także ścieżki piesze i rowerowe. Każda droga publiczna przeznaczona jest do bezpłatnego korzystania przez osoby podróżujące na głównych szlakach transportu publicznego i osobistego. Jak wskazuje wspomniane wyżej, droga publiczna jest częścią przestrzeni publicznej z której możemy korzystać wszyscy bez względu na status prawny. W świetle prawa droga publiczna stanowi powierzchnię utrzymywaną przez publiczną władzą, np. gminę, stan czy kraj. Inaczej mówiąc, droga publiczna jest publiczną działką, która służy do realizacji projektów drogowych. Choć w wielu przypadkach drogi publiczne są finansowane przez rząd lub władze samorządowe, są one również instancją, w której lokalna ludność mieszkająca przy drodze może uczestniczyć w procesie planowania i projektowania infrastruktury.
Droga publiczna jest zazwyczaj zarządzana przez władze rządowe w celu udostępnienia jej wszystkim użytkownikom. Zgodnie z prawem droga publiczna przeznaczona jest do publicznego użytku, oznacza to, że droga publiczna nie może być wykorzystana do celów prywatnych. Oznacza to również, że organizacja, która wprowadziła drogę publiczną na teren prywatny, jest zobowiązana do wprowadzenia niezbędnych zmian, aby dalej był on dostępny publicznie.
Prawne znaczenie drogi publicznej
Droga publiczna ma bardzo ważne znaczenie prawne. Jest to jeden z ważniejszych elementów prawa będących podstawą funkcjonowania współczesnego społeczeństwa oraz tworzenia struktury przestrzennej. Wskazuje on również funkcję państwa w zakresie zapewniania bezpieczeństwa i porządku podczas podróżowania po kraju. Kolejnym ważnym aspektem biurokratycznym jest to, że drogi publiczne stanowią istotne ogniwo w systemie przepływu informacji, ponieważ stwarzają kanały do przemieszczania się, dzięki czemu pracownicy, krewni, uczniowie i turyści mogą swobodnie zmieniać swoje miejsca zamieszkania. Co więcej, prawo drogowe określa stosunki między właścicielami pojazdów a zarządcami dróg publicznych, dotyczy ono m.in. utrzymania sprzętu drogowego i jego usuwania w razie potrzeby. Dlatego pojazdy na drogach publicznych muszą spełniać określone wymogi bezpieczeństwa i techniczne. Ponadto drogi publiczne pobierają opłaty za ich budowę, utrzymanie i unowocześnianie przy użyciu podatków, opłat miejskich i kar.
Różnica między drogą publiczną a drogą prywatną
Główną różnicą między drogą publiczną a drogą prywatną jest własność. Droga publiczna jest własnością publiczną, a jej główny inwestor to rząd. Z kolei droga prywatna jest własnością prywatną i właścicielem jej jest prywatna osoba lub organizacja. Najważniejszą różnicą między tymi dwoma rodzajami jest to, że drogi publiczne są odwiedzane przez wszystkich, zaś drogi prywatne są ogólnie chronione i dostęp do nich jest ograniczony. Drogi publiczne stanowią ważną część infrastruktury publicznej, są udostępniane wszystkim bez względu na to, jakim pojazdem jeżdżą. Z drugiej strony drogi prywatne są utrzymywane przez właścicieli i mogą być używane jedynie za ich zgodą. Oznacza to, że obce pojazdy nie są dopuszczane do wjazdu.